Żużel – Adrian Miedziński: Mogę się cieszyć, że rywalizowałem z najlepszymi.

W ostatnim czasie o końcu kariery poinformowało wielu znakomitych żużlowców. W tym gronie znalazł się chociażby Adrian Miedziński, który podkreśla, że decyzja wcale łatwo mu nie przyszła, ale przemawiało za nią wiele argumentów.

Roczniki 84/85 po wieloletnich karierach okraszonymi medali mistrzostw świata zjeżdżają oficjalnie do boksów. Mowa o Antonio Lindbaecku, Krzysztofie Kasprzaku czy Adrianie Miedzińskim. Wspólnym mianownikiem całej trójki są złote medale DPŚ, których łącznie mają aż dziewięć, z czego najwięcej na swoim koncie ma „KK”, bo aż pięć, a pozostała dwójka po dwa. W przypadku pierwszych dwóch zawodników decyzję zapadły z odmiennych powodów niż u Miedzińskiego, gdzie kluczowa okazała się kontuzja z roku 2022 – Nie było łatwo podjąć taką decyzję, bo nie skończyłem z własnej woli, tylko z przypadku, który się wydarzył w Zielonej Górze. Gdy wróciłem w sezonie 2023 to była to tak naprawdę lekcja dla głowy, jednak nie byłem na to w pełni gotowy i teraz podszedłbym do tego zupełnie inaczej, żeby być gotowym do ścigania w 100%, tak jak to robiłem co roku, czyli w pełni przygotowany po zimie ze zbudowanym teamem. Jeśli się wypadło z gry to jest dużo ciężej wszystko poukładać. Druga sprawa jest taka, że nie mam już 20. lat, żeby cokolwiek komuś udowadniać. Uważam, że uprawianie tego sportu bez pełnego przygotowania nie ma większego sensu, dlatego nie wróciłem na tor, bo nie chciałem robić czegoś byle jak – rozpoczął Miedziak – Ja uważam, że zszedłbym naprawdę godnie ze sceny, gdyby wyglądało, to tak jakbym chciał i sobie wymarzyłem. Niestety zakończył to przypadek losowy, jednak cieszę się, że wróciłem cało i zdrowo, mimo, że kariera zakończyła się inaczej niż bym chciał. Wszystkiego widocznie nie można mieć – podkreślił w rozmowie z ekstraliga.pl.

Miedziak podkreślał, że może i pewne decyzję w trakcie swojej kariery zmieniłbym, to i tak może być zadowolony z tego co osiągnął – Zawsze można było podjąć inne decyzje i iść inną ścieżką, ale nigdy nie wiemy też, jaki efekt dałoby podjęcie takich decyzji. Myślę, że odkopywanie tego nie ma większego sensu. Życia nie zmienimy i możemy tylko analizować, co można było zmienić, ale wolałbym opierać się na tym, co było. Najważniejsze jest to, że możemy porozmawiać i wszystko jest w porządku. Kończę karierę, nie tak jakbym chciał, ale z uśmiechem na twarzy i niedosytem jednocześnie – rozpoczął – Wiadomo, że każdy sportowiec chciałby zgarnąć wszystko, co było do zdobycia. Nie układały mi się Indywidualne Mistrzostwa Świata Juniorów, bo przed pierwszym finałem we Włoszech złamałem obojczyk na Młodzieżowych Indywidualnych Mistrzostwach Polski w Toruniu, a to złamanie było trudne do zrostu, więc miewałem różne perypetie losowe. Chciałem być stałym uczestnikiem Speedway Grand Prix, ale niestety z różnych przyczyn mi się to nie udawało. Trzeba być zadowolonym z tego, co się osiągnęło, bo można powiedzieć, że na krajowym podwórku poza tytułem Indywidualnego Mistrza Polski zdobyłem wszystko, a na międzynarodowym również trochę liznąłem. Podobnie jeśli chodzi o sukcesy drużynowe, dlatego mogę się cieszyć z tego, że cały czas rywalizowałem z najlepszymi zawodnikami na świecie – skwitował.